Hoe een dagelijkse beweging even een andere wending nam. Een aantal dagen geleden liep ik van de trap af, maar dit resulteerde in een serieuze klap. Fuck. Een ziekenhuisbezoek en foto’s in de röntgen volgde al snel, waaruit bleek dat ik een ruggenwervel gebroken heb. Niet erg handig.
Ineens neemt ondernemen dan toch een andere wending. Wanneer je gewend bent zelf fysiek veel mee te werken, is een verandering als deze toch ineens wel een behoorlijke. Ik kan gelukkig wel lopen, maar ik mag uiteraard niet tillen. Door een situatie als deze word ik gedwongen mijn bedrijf van een afstand te besturen, en dat is eigenlijk meer wennen dan ik in eerste instantie had gedacht. Als horeca- dan wel niet cateringman ben ik gewend aan hollen of stilstaan. Meewerken en aanpakken waar nodig. Door mijn jarenlange ervaring gaan bepaalde dingen namelijk toch sneller als ik het “even” zelf doe. Een situatie als deze dwingt mij een stapje terug te doen, en zaken ook vanuit een andere perspectief te bekijken en anderen ook een kans te geven. Een situatie als deze laat me dingen op een andere manier zien. Het houdt mij een spiegel voor, en laat me zien waar ik nou eigenlijk mee bezig ben.
De huidige situatie is wel goed voor andere zaken. Ik leer meer en beter delegeren, het vertrouwen in de handen van anderen te leggen, je ziet hoeveel mensen je eigenlijk kent die dolgraag voor je deze shit gaan oplossen en zie ik ook hoe zelfstandig mijn personeel is. Daarnaast heb ik nu tijd om zaken af te werken waar ik eerder niet aan toe kwam of die ik voor me uitschoof.
Fysiek letsel laat zien hoe kwetsbaar je bent als zelfstandig ondernemer. Hoe je dus moet zorgen dat je goed verzekerd bent, een goede achterban hebt waar je op terug kunt vallen als het even niet lukt, maar ook zeker dat je moet investeren in personeel en de mensen om je heen. Personeel dat verantwoordelijkheid kan en wil nemen en dat ook daadwerkelijk kan dragen. Als ondernemer is de adrenaline vaak sky high, omdat het meer moet, meer kan en natuurlijk ontzettend leuk is om te groeien. Hoe meer energie en hard werk ik erin steek, hoe sneller mijn bedrijf groeit. Dat is ook hetgeen wat ik de afgelopen jaren heb gedaan. Vooruit en weinig achteromkijken. Nu word ik daar een soort van toe gedwongen. Wat kan en moet beter? Wat zou ik graag anders zien?
Ik leer nu ook zorg te dragen over mijn eigen gezondheid. Een tandje terug als mijn lichaam moe is. Zeker met een herstel als het helen van een bot werken dingen als slaaptekort, sociale drankjes en etentjes niet mee. Een lichaam kan veel stress en druk aan, maar soms heeft het ook iets meer liefde nodig dan dat ik het soms geef. Wanneer je nooit te maken krijgt met letsel of andere ongemakken kun je altijd maar doorgaan. Nu zie ik dat bepaalde zaken meer aandacht en zorg nodig hebben. Dingen die ik voorheen niet zag. Nu zou ik toch bijna gaan denken; was me dit maar eerder gebeurd.
Toch zitten er ook voordelen aan een situatie als deze. Een groot voorbeeld daarvan is mijn partner. Degene die altijd achter me staat en me steunt en helpt waar nodig. Zij zag me eindelijk wat meer. Voorheen was ik namelijk amper thuis. Niet echt gezellig. Nu kon zij ook eindelijk wat meer van me genieten.
Verder is eigenlijk het enige negatieve dat ik even niet kon tillen en niet mocht sporten. Ik zie het als een geluk bij een ongeluk. Meer tijd voor dingen die bleven liggen, meer tijd bij mijn vriendin Linsey en even delegeren in plaats van altijd zelf mee rennen.
In mijn vorige blog schreef ik over vallen en opstaan, maar dat heb ik nu wel iets te letterlijk genomen denk ik….